به سوی نور...

 

 آن روز که

با خط کش چوبی

بر تخته کوبیدی

لرزیدم

و از آن لرزش

عمری است

مدیون توام

آری

اگر تو نبودی

هیچ وقت

بیراهه های ذهنم بسته نمی شد

و قدم در نور

نمی نهادم....