مثل شقايق زندگى كن:كوتاه اما زيبا،مثل پرستو كوچ كن:فصلى اما
هدفمند،مثل پروانه بمير:دردناك اما...عاشق
چه بي تابم چه بي خو ابم
چه غمگينم براي يار شيرينم
دلم تنگ است .خداوندا چرا دنيا دلش سنگ است
سپيدي چون ابر .خروشي چون رعد
ببار اي جان شيرينم
که من دنياي خود را در تو ميبينم.
مرا بيني به خاموشي!
گمان بردي فراموشي؟
صدايم کن...
چرا فرياد؟
به نجوايي تو را من سر به دامانم.....!
نميخواهم تورا.....؟
به راهت همچو مجنون در بيابانم
قدم بر چشم من گر مينهي
دلواپس اينم...
که اشکم را ببيني
کنار جو نشيني دمي اندوهگين گردي...........
زديشبها سخن بسيار گفتيم
همان فرداي ديگر را بيا با هم بسازيم
عزيز من
سراي قلب من گر قابلت باشد سراي توست
اگر قابل بداني هستي من ٬ شور من٬ جانم ٬ همه اميد من حتي براي توست
به غوغا و هياهويت قسم مي خانمت تا صبح
فرار از من........
دريغ از من.......
فرار از تو.!
دريغ از تو.!
بميرم گر چنين باشد
تو پروازي
تو در اوجي
من انجا يک تنهايم
و خود مي داني از من بيشتر درد............را
من از تو.........
خودت را
فقط خودت را ميخواهم.
فراموش نکن که تو برای دنیا یک نفر هستی ..... اما اینو خوب بدون که برای یک نفر همه ی دنیا هستی
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته
چرا وقتی بارون میگیره دل آدما میگیره اما وقتی دل آدما میگره بارون نمی گیره؟